We maken een wandeling richting Capitol en komen in een redelijk oude wijk terecht.Worden aangesproken door een dame,die zegt heel blij te zijn met Cuba en zal ons de winkel laten zien,waar de Cubanen elke dag hun gratis brood kunnen halen. Het ziet er keurig uit en iedereen kan er met zijn legitimatie brood halen voor het hele gezin. Het is hier gewoon dat oude vrouwen de straat schoonmaken. Kunnen wij ons niets bij voorstellen.Mensen verdienen hier echt totaal niets. De laagst betaalden verdienen 18 dollar per maand. Onderwijs en gezondheidszorg zijn gratis.Ook de universitaire opleidingen. Per maand krijgen de Cubaanse families twee zakken rijst,bonen,suiker en nog een aantal andere zaken,die nodig zijn. Zeker inHavanna hebben mensen er een handeltje bij om aan de CUC van de buitenlanders te komen. Een CUC is 24 pesos,die voor de Cubanen zijn. Voor hun zeer belangrijk om aan de CUC te komen,dan kunnen ze luxe artikelen in de toeristen winkels kopen.

Als we een heel klein kerkje uitkomen worden we weer aangesproken door een vrouw,die zegt ons de dag te voren gezien te hebben op ons logeeradres. Zowel Bob als ik herkennen haar niet. Vinden het stom om dat te zeggen. Maar ze noemt ons logeeradres en beiden denken het zal wel goed zijn, De avond van onze aankomst waren we niet meer helemaal bij de les. Ze neemt ons mee naar de winkel,waar de Cubanen twee keer per maand extra voedsel kunnen halen. Wat een ellende. Niet voor te stellen voor ons. Het roept een beeld op van net na de tweede wereldoorlog,toen er met bonnen betaald moest worden. We krijgen de boekjes van de mensen te zien en het is echt heel weinig wat ze krijgen. Met hun pesos kunnen ze wel veel doen,maar er is nog veel armoede,zeker op het platteland.

Vervolgens wil de dame ons meenemen naar een winkel,die maar een keer per maand open is,een soort cooperatie.Wat blijkt, het is een plek waar sigaren verkocht worden. De dame gaat alle kanten aan ons trekken en zegt dat ze provisie wil hebben. Wij weigeren en dan slaat ze om als het blad van een boom, Ze wil alvast de fooi voor morgen als we vertrekken en heeft het geld nodig voor haar zieke zoon.

Ineens voelen we nattigheid. Ze tilt de boel en heeft ons helemaal niet gezien in het huis,is ons gewoon gevolgd. Gelukkig maar weer dat we heel oplettend zijn. Bijna er in getuind.

Geinformeerd of we de auto wat eerder dan elf uur konden krijgen. Geen kijk op. Horen van mensen dat ze al uren wachten op hun auto. Dat belooft niet veel goeds voor morgen.

We nemen een taxi naar Cemetario Colon. De grootste begraafplaats van Havana. Er liggen een millioen mensen begraven. In prachtige kleine kerkjes. Enorme marmeren graven. Toen de begraafplaatsen in Havana vol waren werd deze gesticht. Het veroorzaakte wel weer een tweedeling in de maatschappij. Alleen de rijken konden dit betalen.

Het graf van een jonge vrouw met haar baby wordt dagelijks bezocht en er liggen veel bloemen. De legende is dat de vrouw begraven is met de baby aan haar voeten. Toen ze jaren later opgegraven werd lag de baby in haar armen.Veel vrouwen,die zwanger hopen te worden komen hier bidden.

Naar het cafe van Hemingway. Ambos Mundos. Moet je geweest zijn. Allemaal oude foto´s aan de muur en een pianist,die de strerren van de hemel speelt, net als in vroeger tijden. Lunchen op het dak. Mooi uitzicht over Havana.De etage,waar hij woonde, als museum ingericht,helaas gesloten.

Nemen een taxi ,wat heet taxi, een geel eitje met motor naar Hotel Nacional,gebouwd in 1930. Het heeft een deel van de oude grandeur behouden. De bar ingericht met foto´s van beroemdheden,die er allemaal gelogeerd hebben. O.a. Frank Sinatra,Ava Gardner,Nat King Cole en Marlon Brando.

Bob naar de kapper. Ook weer een belevenis. Een alleraardigste dame knipt hem meer dan keurig.

Na een korte wandeling door de tuin,een Mojito in de patio,zittend in mooie rieten stoelen,luisterend naar de muziek, die bij Cuba hoort.

Een bezoek aan hotel Nacional mag je absoluut niet missen.