Het is koud en veel wind.Nemen afscheid van de allerliefste mensen van het hotelletje.

Onze bagage wordt met een kruiwagen naar het vertrekpunt van de boot gebracht.Het is allemaal niet zo duidelijk welke boot we moeten hebben.Na enig heen en weer geloop,blijkt dat we de boot moeten nemen,die net aankomt.Het is een boot met alleen toeristen,lijsten met gegevens moeten weer ingevuld worden,met paspoort nummers. Kan ze nog steeds niet onthouden. Veel te ingewikkeld geworden.Zwemvesten aan en gas. Behalve de ondiepe gedeelten vliegen we over het water en met een uur zijn we al in Sabalos.Daar denken we te moeten overstappen,maar dat is gelukkig niet nodig. Door de harde wind is een van de zijkanten dicht gemaakt. Deze keer zitten we aan de goede kant en blijven droog. Het is een lange en wat saaie tocht.Om een uur komen we aan in San Carlos. Als mijn tas op de kant staat,blijk ik twee grote gaten in mijn tas te hebben. Met de hostes die ons verder begeleid gaan we op zoek naar iemand die de tas kan repareren. Niemand is bereid dat te doen. We kopen een stuk katoen,naald en garen en zullen op een later tijdstip de tas repareren.

Tijdens de lunch kunnen we onze mails bekijken. Bregina van Monty heeft voor ons de laatste update van onze Cuba reis. We.versturen weer wat mails naar Gambia,waar het met het water project nog steeds niet in orde is. De komende dagen weer geen bereik. Om drie uur vertrekken we met een open bootje van 8 meter met nog vier andere mensen richting de eilanden groep Solentiname. Het is nog steeds grijs en grauw en veel wind. Na een uur leggen we aan in een mooie baai. Op de heuvel het gebouw waar gegeten wordt. Ons kamertje nog hoger met een mooi uitzicht.

We gaan wat wandelen en komen bij een klein museum.Aandoenlijk hoe ze alles proberen uit te leggen. Niemand spreekt hier Engels.Ook niet bij de cabana.

Het is een uitermate stille plek en na het eten zoeken we al snel onze kamer op.

Het was weer een lange en enerverende reisdag.