Om acht uur worden we door de twee jongens van de Lodge met een klein bootje naar Sabalos gebracht. Daar moeten we nog even wachten voor we verder kunnen. Geen straf. Het dagelijks leven is altijd boeiend om naar te kijken. De jongens zijn uiterst behulpzaam. Gelukkig tillen ze onze loodzware tassen aan boord. We gaan met de lokale boot.Er wordt van alles aan boord gehesen. Zelfs een ijsco wagentje. De man doet goede zaken. Er moeten alle gegevens van ons op een lijst. We zitten in het grensgebied met Costa Rica. Er willen veel Cubanen de grens over en die willen ze tegenhouden.

Het weer is niet wat we verwacht hadden.Zwaar bewolkt. Jammer,maar de tocht over de rivier is afwisselend. We zijn verplicht zwemvesten aan te trekken anders vertrekt de boot niet.

Na twee uur komen we aan in El Castillo. Er staat een fort op de heuvel dat gebouwd is in 1673.Het is nog het oudste, bestaande koloniale gebouw.Het grootste fort van Midden Amerika.Het is gebouwd om de monding van de rivier te verdedigen tegen de Engelse piraten.

We lopen met onze bagage door de hoofdstraat. Stelt niets voor,want er is niet veel meer dan dat. Aan de rivierkant kleine restaurantjes en hostels voor de backpackers.Aan het eind is ons hotel.We worden begroet door de alleraardigste eigenaresse van hotel Viktoria.

Krijgen een prachtige kamer met een warme douche en uitzicht op de rivier.

S 'Middags wat rond gewandeld en het fort bezocht. Een klein museum waar iets over de Indianen verteld wordt,die daar ooit gewoond hebben.

Het is koud en regenachtig. Zelfs de inwoners van El Castillo hebben het koud. Regelmatig horen we dat het klimaat van slag is. Grote delen te droog en hier regen in de droge tijd.

We moeten weer even wennen aan het " stadsleven". s,Nachts blijven de lantaarns branden.

We missen de donkere nacht en de geluiden van het bos.