We hebben geslapen als tevreden babies.Worden gewekt om half zes door de Hawler Monkies met hun blaffende geluiden. Ze springen boven ons hoofd van tak naar tak.

Half acht opgehaald door de gids en zijn schipper. Een man van eind vijftig,die jaren voor de vrijheid heeft gevochten. Is in Sabalos gebleven en verdiend zijn brood als gids.Heeft zeventien kinderen.

Eerst een eind over de brede rivier gevaren en vervolgens een zijtak ingegaan. Je komt dan meteen in dicht regenwoud. Prachtige bomen en palmen.We zien helaas weinig vogels. Wel twee soorten luiaards. Maken een wandeling door het dichte bos en ook daar is de opbrengst schamel. Alleen een klein rood kikkertje gezien.Wordt bekeken als wereldwonder. Het beestje is twee centimeter groot.

Langs de rivier liggen wrakken van stoomschepen, die vanuit New Orleans via de rivier San Carlos naar Granada gingen. De rivier was een deel van de inter-oceanic stream ship service van Cornelis Vanderbilt rond 1850. Vanuit New Oreals over de Atlantische Oceaan. De rivier de San Juan op, ruim twee honderd kilometer en dan vanaf SanCarlos over het meer van Nicaraqua naar Granada. Daar werd er verder gegaan met de trein naar de Grote Oceaan. Het was een voorloper van het Panama Kanaal.

Ook toentertijd waren er problemen met de lage waterstand en er verongelukten vele schepen, er waren daarbij vele slachtoffers.Uiteindelijk was de maatschappij gedwongen te stoppen. Wij bezoeken de restanten van een van die schepen.

Lunchen bij een drijvend hotel en brengen een bezoekje aan Sabalos.Een desolaat stadje aan het eind van een weg dwars door de jungle, van hieruit gaat alles per boot verder. Je ziet al veel mensen,die te diep in het glaasje,meestal zelfgestookte rum,hebben gekeken.

De rest van de dag in de hangmat met een boek.